Męczą mnie te powtarzalne akcyjniaki klasy B z naiwną fabułą i niskim budżetem, ale dzięki temu, że wszystko jest w jednym ujęciu, to całkiem fajnie się to ogląda, łatwiej jest się w akcję wkręcić, a i sceny walk wydają się bardziej autentyczne. Przez to że w jednym ujęciu jest siada dramaturgia scen dialogowych i ogólne poczucie tempa filmu, ale raz na jakiś czas warto coś takiego zobaczyć.
Tym razem wszystko dzieje się na lotnisku, więc jest lekki vibe drugiej Szklanej pułapki, no a Adkins wypruwa z siebie ósme poty i się nacierpia mocno przez kolejne sceny.

Cała reszta bardzo średnia, w pierwszej części wydaje mi się, że więcej akcji było. Tu czasem czuć, że postacie za wolno idą, by kamera za nimi nadążyła, ale ten cały naturalizm fajnie wypada. Jeszcze ta formuła nie zmęczyła tak mocno, by nie warto było sprawdzić filmu. Kto lubi kino akcji, ten może śmiało sięgać po kolejny strzał. Co nie zmienia faktu, że najlepsza długa walka na jednym ujęciu wciąż pochodzi z Uniwersalnego żołnierza 4.